Op 1 april 1923 werd voetbalvereniging E.F.C. opgericht. Jan Senkeldam, in de volksmond Sinkeldam genoemd, was de initiatiefnemer tot de oprichting van v.v. E.F.C. Jan Senkeldam was schoenmaker van beroep en oefende zijn professie uit in de Nieuwstraat. Samen met onder andere Arnold van Buul, Kees Simons, Pietje Bierens, Harrie Kwinten en Bert en Kees Beerens werd de vereniging opgericht. De club speelde in de beginjaren in de R.K. Voetbalbond. In het begin werd er in de R.K. Voetbalbond nog geen competitievoetbal gespeeld. De verenigingen speelden vriendschappelijke- en bekerwedstrijden tegen elkaar. E.F.C. voetbalde op een terrein aan de Rosheuvel. In de jaren 1925 en 1926 werd tijdelijk gespeeld op het Kools bos, het terrein was hobbelig en vol dood gras of bunt. Vanaf de Nieuwstraat kwam men er via de Hongerbocht en het toen zogeheten Gemènt. Vanaf de Markt: door Het Hint over een fietspad richting Knegsel en dan aan de rechterkant.

Vanaf 1930 ging E.F.C. spelen op een terrein aan de Nieuwstraat. Dit terrein lag tegenover het huis van Toon Corsten. Dit terrein werd met vereende krachten aangelegd door de spelers, zowel de ouderen als de jongeren. Het terrein was een goede akker van boer van Gils waarvoor ongeveer 30 gulden per jaar aan huur betaald diende te worden. Het veld begroeid met wild gras en vol witte klaver was voor die tijd een der beste Kempische velden. Hier was ook voor de eerste keer sprake van een kleedlokaal. In ieder geval kon iedereen zijn jas ophangen.

In het seizoen 1935-1936 reikte E.F.C. tot aan de finale van de beker, de zogenaamde ‘Adviseurs’ beker. De finale vond plaats in Steensel op 2 augustus 1936. De tegenstander was Sparta uit Westerhoven. De wedstrijd verliep voor E.F.C. niet zoals gewenst. Uiteindelijk won Sparta met 2-4. In deze finale raakte E.F.C.-doelman Jac Scheepens (alias Jac de Kuiper) geblesseerd. Hij brak zijn pink in deze wedstrijd. Willem van Woerkum (de Moat) moest zijn plaats innemen terwijl Jos Jansen (de aannemer) Jac naar dokter Snieders bracht. Later is er voor Jac nog een wedstrijd gespeeld waarvan de opbrengst was voor de onkosten van het ziekteverzuim van Jac, die nadien nog een jaartje in het 2e van E.F.C. speelde maar uiteindelijk toch vanwege die blessure moest stoppen.

In 1936-1937 behaalde E.F.C. haar 1e kampioenschap. Omdat E.F.C. slechts één punt haalde uit de promotiewedstrijden, volgde er geen promotie. Ook in het volgende seizoen werd E.F.C. kampioen en promoveerden zij naar de I.V.C.B. Hier eindigden zij in 1939 op de 3e plaats.

EFC 1 in 1937

In 1940 vond er een fusie plaats tussen de I.V.C.B. en NVB en kwam E.F.C. voortaan uit in de NVB 4e klasse G. Zij behaalden hierin een 6e plaats. Marcel Kuipers heeft het voorzitterschap overgedragen aan Gerrit Bierens.

Over de seizoenen van 1941 tot en met 1945 is zeer weinig bekend. Ten gevolge van de 2e  wereldoorlog had voetbal uiteraard weinig prioriteit.

Vanaf het seizoen 1945-1946 werd Th. Sterrenburg voorzitter van E.F.C. en is dit ruim 13 jaar gebleven.

In het seizoen 1947-1948 vierde E.F.C. haar 25-jarige jubileum. Op zondag werd het feest ingezet met een hoogmis in de St. Willibrorduskerk. Hierna was er een receptie in het clublokaal waarbij velen kwamen feliciteren. ‘s Middags was er in De Doelen gelegenheid tot dansen en ’s avonds verzorgde het cabaretgezelschap de Sonny Boys een grote feestrevue die bij het publiek zeer in de smaak viel.

Op 4 mei 1951 besloot de vereniging in de algemene ledenvergadering een speciale jeugdafdeling op te gaan zetten. De heren Cees van Sambeeck, Piet van Sambeeck, Piet van Deurzen en Sjef Blox gingen deze kar trekken. De heer Thieu Blox werd aangewezen als algemeen terreincommissaris.

In 1952 speelde E.F.C. in Duizel en Steensel omdat in Eersel geen speelveld beschikbaar was. In 1953 had men een veld op Stokkelen. In 1954 en 1955 speelde men op Laaghuis. Dit was bij de boerderij van Jaon van Moll, richting Hapert over wat nu de Dalemsedijk is. In 1955 werd wederom een terrein aan de Rosheuvel in gebruik genomen. Het water om te wassen kwam uit een ouderwetse pomp.

In 1953 bestond E.F.C. 30 jaar maar dit werd pas gevierd in 1954. De reden hiervan is niet bekend.

In 1958 vond er een grote bestuurscrisis plaats die tot gevolg had dat het gehele bestuur aftrad. Kapelaan van der Hart was de enige die volgens de reglementen nog bevoegd was een vergadering te beleggen. Hij stelde voor een streep te zetten onder het verleden en met alle goedwillenden tezamen de wederopbouw van de club ter hand te nemen. In dit jaar werd ook besloten dat leden met buitengewone verdiensten, zowel op het veld als ook daarbuiten, in aanmerking zouden moeten kunnen komen voor een speciale onderscheiding. Besloten werd twee onderscheidingen in te stellen, ‘lid van verdienste’ en ‘sportman van het jaar”. De onderscheidingen bestonden uit een gouden speld met inscriptie en een plaquette. Nog steeds worden deze twee onderscheidingen elk jaar, door een wethouder van de gemeente Eersel, uitgereikt tijdens de feestavond aan het eind van het seizoen.

De heer van Heugten nam voorlopig het voorzitterschap op zich en Ben Weenink werd trainer van E.F.C.. E.F.C. behaalde in 1958-1959 een 3e plaats in de eindrangschikking.

Het seizoen daaropvolgend ging het zowel E.F.C.-1 als E.F.C.-2 niet voor de wind. Beide teams degradeerden naar een lagere klasse. E.F.C. was dus weer terug in de Brabantse Bond waarin het in 1960-1961 slechts een bescheiden middenmoot positie wist te behalen.

In 1961-1962 bracht E.F.C. het tot een 4e plaats in de competitie. H. Verkaart nam het voorzitterschap een tweetal jaren over van de heer van Heugten. Op zondag 19 augustus 1962 werd het voetbalterrein aan de Drietip officieel opengesteld. Het terrein lag aan de Markt, daar waar nu het Gildeterrein is. De waterleiding kwam daar pas in 1963 wat wil zeggen dat de terreinbeheerder van toen, Harrie Maas, continue af en aan reed met water zodat eenieder zich toch kon wassen.

Nog beter ging het in 1962-1963. Onder leiding van trainer Wim Klaassen speelde E.F.C. continue mee om het kampioenschap, maar het was toch Dosko’32 dat met de eer ging strijken en E.F.C. moest het doen met een 2e plaats. De A-jeugd werd kampioen na een 4-2 zege op Reusel Sport.

In 1963 vierde E.F.C. haar 40-jarig bestaan. Die dag was er een officiële receptie waarop door de heer Louwers van de KNVB de bondsvlag werd aangeboden. Na de receptie was er een groots jubileumbal in zaal Van Diepen. E.F.C. is op dat moment groeiende doordat een nieuw fenomeen zijn intrede deed bij E.F.C. Het pupillenvoetbal kwam van de grond. E.F.C. startte met een zogenaamde aspirantenafdeling. Kinderen vanaf het vierde leerjaar (huidige groep 6) van de lagere school kregen de mogelijkheid om bij E.F.C. in georganiseerd verband te voetballen. In plaats van aanduidingen als E-1 en E-2 zoals die nu gehanteerd worden, kregen de teams in die jaren de namen van gerenommeerde clubs als Ajax, Manchester United, Leeds United en PSV.

In 1964 kwam de heer van Heugten weer terug als voorzitter. De A-2 en B-1 werden kampioen.

E.F.C.-1 bereikte uiteindelijk een 2e plaats. Frans van den Eijnden kwam terug bij E.F.C. als trainer.

In 1966 werd E.F.C. kampioen in de 5^e klasse met promotie naar de 4e klasse KNVB. Ook E.F.C.-4 werd weer kampioen in hun klasse. E.F.C. verliet voetbalveld De Drietip. Het 1e speelde gedurende twee seizoenen haar thuiswedstrijden bij het Rythoviuscollege terwijl de andere teams al op de Molenakkers speelden. Voor iedere wedstrijd moesten bestuur en spelers een afrastering plaatsen rond het veld.

 
EFC 1 in 1966

In 1967 werd begonnen met de aanleg van een nieuw sportpark aan de Postelseweg. Later zou hier de naam “De Dieprijt” aan gegeven worden. Ton en Phil Paulussen waren de bedenkers van deze naam. Tijdens de bouw van het nieuwe sportpark speelde E.F.C. haar wedstrijden op de terreinen aan de Molenakkers. Toen de accommodatie aan de Postelseweg klaar was kreeg E.F.C. ook de beschikking over een kantine. Piet Senders volgde al snel Henk Damhuis op als beheerder.

Vanaf september 1968 betrok E.F.C. het nieuwe sportpark. E.F.C. had het sportief gezien moeilijk in haar 1e jaar aan de Postelseweg. Aanvankelijk leek E.F.C. in de 4e klasse ook goed mee te kunnen maar vanaf 1969 ging het duidelijk bergafwaarts. Veel wisselingen binnen de ploeg en de leiding waren het gevolg. Deze sportieve crisis zou E.F.C. uiteindelijk pas eind jaren zeventig te boven komen.

In 1971 trad het bestuur en bloc af. Harrie Sas werd de nieuwe voorzitter. Hij kreeg E.F.C. bestuurlijk weer op de rit.

In 1973, wanneer Jac van de Waarden Harrie Sas had opgevolgd, bestond E.F.C. 50 jaar. Dit werd groots gevierd. In augustus speelde E.F.C. een jubileumwedstrijd tegen een team van oud-internationals. Eindstand 3-3. Een groot internationaal jeugdtoernooi was ook een van de jubileumactiviteiten. A-1 en C-1 werden kampioen. Vooral het kampioenschap van A-1, onder leiding van Jo Derks, Dick Noordzij en Peerke Moors gaf het jubileum iets extra feestelijks. Jac van de Waarden werd al na één jaar opgevolgd door Wim Krämer. Wim was voorzitter van de jeugdcommissie maar werd door de leden ‘geroepen’ tot het voorzitterschap. Dick Noordzij, als technische man, en Jac van Gerwen, als organisator en selectieleider besloten om de trainingen vaker en beter te laten lopen om beter te gaan presteren. In 1975 trad ook de damesafdeling toe tot onze vereniging. Jos en Truus Bierens namen het beheer van de kantine over van Piet Senders.

Nico van Diessen kwam in 1977 als trainer van de selectie. Één van de meest succesvolle periodes van E.F.C. brak aan en Nico bouwde het 1e elftal uit tot een van de beste Kempische teams van de eind zeventiger jaren. Langzaam, omdat in eerste instantie nog een stapje teruggezet moest worden. E.F.C.-1 degradeerde in 1977 naar de 1e klasse Brabantse Bond.

In 1978 kreeg E.F.C. de stimulans die het hard nodig had om tot betere prestaties te komen. Ervaren spelers als Piet Corstiaans, Gerard Wijnen en Ton van Kessel kwamen de selectiegroep versterken. Deze ervaring en het jeugdige enthousiasme van de rest zorgde voor een ongekend sterk E.F.C.. Op 20 mei 1979 behaalde E.F.C. het kampioenschap. E.F.C. was terug in de 4e klasse KNVB. Piet Corstiaans nam de leiding van Nico van Diessen over. Wel als trainer/speler. Langzaam maar zeker kroop E.F.C. naar de top. Op 20 april 1980 was het zover. E.F.C. promoveerde voor de tweede maal achtereen. Ongekende weelde in Eersel. Ook D-2 en C-2 werden kampioen. Jan van Sambeeck gaf na 18 jaar het secretariaat over aan Henk Vaassen.

 
EFC 1 kampioen in 1979

Het seizoen 1980-1981 betekende het debuut van E.F.C. in de 3e klasse A van de KNVB. Slechts op het allerlaatste nippertje kon klassebehoud veilig gesteld worden.

In 1981-1982 eindigde E.F.C. op een 2e plaats, met slechts 1 punt achterstand op Dosko’32. We vermelden hier nog maar eens dat E.F.C. destijds Dosko’32, hoewel onbewust, toch de helpende hand gereikt had. De beide confrontaties dat seizoen eindigden in een 1-0 overwinning voor Dosko’32. Jammer genoeg gebeurde dat beide keren door een eigen doelpunt van E.F.C.. Ook gebeurde dat beide keren door een en dezelfde speler. Het lot overkwam Johan van Huykelom. Jos en Truus Bierens startten een eigen zaak en Corrie en Gerard Dolman hielpen E.F.C. geweldig vooruit door twee seizoenen het kantinebeheer op zich te nemen.

Na het vertrek van Piet Corstiaans kwam Jan Vos. Deze ervaren trainer maakte een moeilijk seizoen door bij E.F.C. Er viel dat seizoen geen enkel kampioenschap te vieren. Het 60-jarig jubileumfeest in 1983 werd wel een geweldig succes. Het 60-jarig bestaan startte met een officiële receptie en feestavond. Het feestprogramma voor de jeugd bestond uit een reeks nederlaagtoernooien voor alle lagere juniorenteams. De hogere juniorenteams hadden een internationaal jeugdtoernooi. Voor de E-pupillen werd een tienkamp georganiseerd, een vader/zoontoernooi voor de F-jeugd en de allerkleinsten kregen een sport- en spelmiddag. Het hoogtepunt van dit jubileum was echter het E.F.C 24-uurstoernooi. Een toernooi waarbij 24 uur aaneen gespeeld werd. Ieder E.F.C.-team mocht een tegenstander uitnodigen voor deze happening. Behalve voetbal betekende dit ook een 24-uurs feest. Een grote feesttent met live muziek zorgde voor een geweldige ambiance. Na dit grandioze feest ging E.F.C. met veel goede moed aan het werk om de vereniging op alle fronten op een hoger niveau te brengen. Er kwam een beleidsplan waardoor de club een duidelijke structuur kreeg. De organisatie van diverse geledingen werd verbeterd, waarvan we nu nog de vruchten plukken. Denk hierbij gerust aan onze jeugdafdeling.

In 1983 volgde Jac van Gerwen Wim Krämer op als voorzitter. Jac Lammers werd trainer bij E.F.C. E.F.C.-1 werd dat jaar 3e in de eindrangschikking van de 3e klasse.

In 1984-1985 eindigde E.F.C.-1 op een vierde plek in de competitie. Ad en Annemie van Gompel werden de nieuwe kantinebeheerders, wat ze tot op de dag van vandaag nog steeds zijn.

Adriaan Colsters nam in 1986 afscheid van de jeugdafdeling waarvan hij 4 jaar voorzitter was. Het secretariaat van de senioren werd door Ad van den Eertwegh overgenomen van Henk Vaessen. EFC-3 werd kampioen. Marcel Blox, oud eerste elftalspeler, kon vanwege een hardnekkige blessure aan zijn knie niet meer actief spelen en trad toe tot het bestuur. Hierin vervulde hij heel wat jaren een prominente rol. Ook was hij in die periode 12 jaar selectieleider en leider van E.F.C.-3.

In 1987 werd Ad van de Kimmenade de nieuwe jeugdvoorzitter, hetgeen hij 20 jaar zou blijven. Wil van Gerwen was hiervoor kort een tussen voorzitter van de jeugd geweest.

In het seizoen 1987-1988, het jaar waarin E.F.C. 65 jaar oud werd, sloot E.F.C.-1 het seizoen af met een 12e plaats en degradatie naar de 4e klasse KNVB.

In oktober 1988 legde Jac van Gerwen het voorzitterschap neer na 6 jaar zitting te hebben gehad in het bestuur, waarvan de laatste 5 jaar als voorzitter. Onder Jac van Gerwen is er een beleid ingezet waardoor de vereniging is uitgegroeid tot een goed gestructureerde en georganiseerde club met een gezonde financiële basis. De nieuwe voorzitter die door de ledenvergadering nagenoeg unaniem werd gekozen werd Gerard Lauret. De penningmeester Joop Lueb gaf tegelijkertijd zijn portefeuille over aan Ton van Gerwen. Het 65-jarig bestaan werd zeer bescheiden gevierd met een intern feestje. E.F.C. behaalde dat jaar een 5e plaats in de 4e klasse onder leiding van Bert Evers.

Het seizoen 1989-1990 was moeilijk. Met een 10e plaats bleef E.F.C. net in de 4e klasse. Dat seizoen werd ook de nieuwe verzorgingsruimte en een nieuw scheidsrechterskleedlokaal in gebruik genomen.

In 1991 werd door E.F.C.-1 een 2e plaats behaald en een periodetitel. E.F.C.-2 degradeerde dat seizoen, terwijl de jeugdafdeling drie kampioenen afleverde; D-1, D-2 en E-4.

In het seizoen 1991-1992 had E.F.C. 10 seniorenteams in de competitie. E.F.C.-1 behaalde een 3e plaats en wederom een periodetitel. E.F.C.-4 werd kampioen evenals B-1 en E-4. B-1 werd ook bekerwinnaar.

In 1993 vierde E.F.C. het 70-jarig jubileum. Voor de jeugd werd een survivaltocht van ongeveer 10 kilometer door de bossen uitgezet. Voor de senioren organiseerde E.F.C. een feestavond in een tent. Het werd voor E.F.C.-1 geen feestelijk seizoen. In Luyksgestel werd de beslissingswedstrijd voor klasse behoud met 3-1 verloren van Eindhoven AV. Ook het 3e team degradeerde dat seizoen. Het enige lichtpuntje was dat E-2 zonder verliespunt jeugdkampioen werd in hun klasse.

In 1993-1994 was EFC wel succesvol. E.F.C.-1 bereikte weliswaar slechts een 5e plaats, maar wist wel een periodetitel te pakken. Promotie naar de KNVB kwam door de beslissingswedstrijd in Casteren tegen de Beerse Boys te winnen met 1-0. Kees Bierens was toen trainer van E.F.C.-1. Bij de jeugd zorgde D-2 voor een kampioenschap terwijl E.F.C.-10 ook kampioen werd bij de senioren.

In het seizoen 1994-1995 moest E.F.C. toegeven dat de ploeg nog niet sterk genoeg was voor de grote KNVB. Degradatie naar de eerste klasse Brabantse Bond volgde. E.F.C.-10 werd wederom kampioen door met 5-1 te winnen van DOSL-6. EF.C. D-1, D-2, E-1 en E-5 waren dat jaar de jeugdkampioenen.

Stukje bij beetje bouwde E.F.C. in 1995-1996 aan een nieuw team. Aan Herman Tenbült de taak om alle jonge gasten klaar te stomen voor het grote werk. E.F.C.-10 werd wederom kampioen evenals E.F.C.-4 en E.F.C.-9. E.F.C.-5 promoveerde. E.F.C.-1 kon het echter niet bolwerken tegen DVS en Braakhuizen voor de algehele periodetitel. Bij de jeugd behaalde A-2, B-2 en E-2 het kampioenschap en de beker en werden B-3, C-2, E-7 en E-8 ook nog eens kampioen.

Het seizoen 1996-1997 stond in het teken van de opening van de nieuwe tribune. E.F.C.-1 eindigde op een 7e plaats. Slecht 1 kampioen was er bij de jeugd namelijk D-5.

In 1997 werd Herman Tenbült opgevolgd door Jos van de Laar en enkele spelers van buitenaf hebben gekozen voor E.F.C.. Dit op advies van Huub Heusschen die door het bestuur was aangesteld als adviseur. E.F.C.-1 behaalde de 3e periodetitel. E.F.C.-4 en E.F.C.-6 en de jeugdteams A-2, D-3, E-2 en E-4 werden kampioen.

Huub Heusschen maakte een sterkte/zwakte analyse van de vereniging en werd in 1998, het jaar waarin EFC 75 jaar bestond gekozen tot voorzitter, als opvolger van Gerard Lauret. Daarna maakte hij, samen met enkele andere bestuursleden een nieuw beleidsplan met de bedoeling om, een grote vereniging zoals EFC was, op een veel hoger niveau te brengen, zeker gezien het grote potentieel aan kwaliteit wat er binnen de jeugdteams aanwezig was. “Een goede, stabiele 3e klasser te worden” was de opdracht die hij meegaf. Dit was ook het uitgangspunt van de door hem opgerichte ”Stichting Sponsorgroep v.v. E.F.C”. Deze had als doel om 80% van alle aangewende gelden te investeren in de jeugdopleiding van E.F.C.

De weg die de nieuwe E.F.C. voorzitter wilde bewandelen zorgde al snel voor een beter resultaat. Dit zou in de komende jaren uitgroeien tot de meest bloeiende periode van de vereniging, zoals uit het volgende overzicht zal blijken.

Op 17 mei 1998 promoveerde E.F.C.-1 weer naar de 4e klasse. Hoogtepunt van de feestelijkheden rondom het 75 jarig bestaan was het optreden van “Rowwen Hèze”. E.F.C. A-2 wint de beker.

Op 5 oktober 1998 werd het convenant over “Normen en Waarden” van de KNVB/NKS getekend.

In het seizoen 1998-1999 degradeerde E.F.C.-1, samen met Dosko’32 weer naar de 5e klasse om direct daarna weer te promoveren naar de 4e klasse. B-2 en E-1 werden kampioen bij de jeugd.

In het seizoen 1999-2000 werden E-1,D-1,C-3 en B-2 kampioen bij de jeugd.

In het seizoen 2000-2001 kwam Piet Corstiaans terug bij E.F.C., als trainer van E.F.C-1. E.F.C. C-2 en B-1 werden kampioen bij de jeugd.

In het seizoen 2001-2002 werd E.F.C.-1 kampioen in de 4e klasse, met o.a. Paul Purchel, Luciën Cleven, Rob Heuvelmans en Ronald Hertogh. Verder werd E.F.C.-3 kampioen en ook de jeugdteams E-1, E-2, E-4, F-4 en F-7. A-1 degradeerde uit de hoofdklasse.

In het seizoen 2002-2003 (ook 2003-2004) werd Dré van Summeren trainer van 3e klasser E.F.C.-1.

In 2002-2003 werd E.F.C.-3 kampioen en bij de jeugd E-1, -E-2, -E-4, F-4 en-F-7. E.F.C. A-1 degradeerde uit hoofdklasse. In 2003-2004 werd E.F.C.-4 kampioen en bij de jeugd D-3, E-6, E-8, F-6, F-7 en F-9. E.F.C. D-1 degradeerde.

In het seizoen 2004-2005 vertrok Marius Methorst vroegtijdig als hoofdtrainer vanwege gemis aan chemie met de spelersgroep. Hij werd opgevolgd door Piet Corstiaans. E.F.C.-1 eindigde net boven de degradatiestreep. E.F.C.-5 werd kampioen en bij de jeugd werden E-3, E-8-en F-3 kampioen.

In 2005-2006 werd E.F.C.-6 kampioen en bij de jeugd D-1, D-3, D-4, E-1, E-2, E-6 en E-8.

In de seizoenen 2001-2002 t/m 2005-2006 heeft de zeer ervaren trainer Jac de Wit een belangrijke bijdrage geleverd aan de doelstelling uit 1998; het op een hoger niveau brengen van zowel junioren- als senioren teams.

De volgende 4 seizoenen waren de periode van Eric van der Palen. In 2005/2006 werd E.F.C.-1 10e.

In 2006-2007 werd E.F.C.-1 5^e. E.F.C.-2 (onder leiding van Piet Corstiaans) werd 1e in de 2e klasse. Ook werd E.F.C.-9 kampioen en bij de jeugd C-2, E-3 en E-5. In dit seizoen was er sinds lange tijd ook weer een damesteam in de KNVB competitie aanwezig.

In 2007-2008 werd E.F.C.-1 2e. E.F.C.-2 won de KNVB beker en het damesteam werd, na pas 2 seizoenen deel te nemen, kampioen in de 5e klasse. Bij de jeugd werden kampioen: D-1(promotie naar de hoofdklasse) D-3, E-1, F-5 en F-6.

In 2008-2009 werd E.F.C.-1 kampioen in de 3e klasse en promoveerde naar de 2e klasse. E.F.C.-2 deed dit naar de hoofdklasse, door de nacompetitie voortvarend af te sluiten (o.l.v. trainer Arthur Hooyen). Ook E.F.C.-8 werd kampioen. Bij de jeugd promoveerde C1 naar de hoofdklasse i.p.v. kampioen Bergeijk.

In 2009-2010 startte Ger Demin dus met E.F.C.-1 in de 2e klasse-F en eindigde op een 3e plaats. Door een versterkte promotieregeling (vanwege de nieuwe Topklasse) kon E.F.C. via één beslissingswedstrijd naar de 1e klasse promoveren. In Drunen werd via verlenging en penalty’s gewonnen van EBOH uit Dordrecht. Door de grote blessure van Niels van Woerkum kon de wedstrijd niet direct worden uitgespeeld en moesten er op zondag 9 mei nog 26 minuten + de verlenging gespeeld worden. E.F.C.-dames werden 2e in de 4e klasse op 3 punten van de kampioen. Bij de jeugd won E.F.C. B-2 de districtsbeker van de KNVB en werden B-2 en F-8 kampioen. C-1 promoveerde zelfs naar de landelijke 3e divisie.

In 2010-2011 eindigde E.F.C.-1 op een 10^e plaats( van 14 teams) met 32 punten uit 26 wedstrijden. E.F.C. was kampioen gelijke spelen nl. 11. Er werd 7x gewonnen en 8x verloren. E.F.C.-8 werd kampioen. De dames eindigden op een 6^e plaats, maar degradeerden toch naar de 5^e klasse KNVB door een versterkte promotie/degradatieregeling. Bij de jeugd werden A-2, E-4, F-6 en F-7 kampioen. B-1 bereikte via de nacompetitie een plaats in de hoofdklasse terwijl D-1 hieruit degradeerde. C-1 wist zich het 1^e jaar prima te handhaven in de 3^e divisie landelijk.

In het seizoen 2011-2012 meldden wij enkele hoogtepunten t/m de periode van het begin van de herfstvakantie. E.F.C.-1 stond na 7 wedstrijden in de 1^e klasse, gedeeld met Brabantia, bovenaan met 16 punten (slechts 1x verloren d.m.v. een penalty met 1-0 van LONGA) en ook E.F.C.-3 stond bovenaan. Een superpositie bezette ook E.F.C. C-1. Ook zij stonden op de 1^e plaats in de 3^e divisie landelijk. Dit meetpunt werd gedaan vanwege het aanleveren van de historie van E.F.C. voor het uitgeven van een voetbalplaatjesboek in samenwerking met supermarkt PLUS van Doornmalen te Eersel. Dit prachtige boek werd begin januari 2012 gelanceerd middels een verkoopactie waarbij op div. artikelen voetbalplaatjes van zowel alle junioren- als seniorenteams en kader te verdienen waren. Een zeer intensieve en boeiende spaaractie van vooral de jeugd en hun families van EFC heeft er toe geleid dat velen in Eersel nu beschikken over een geweldig mooi verzamelalbum waarin de historie, maar ook in beeld het heden van onze mooie vereniging is te bewonderen.  Een ander belangrijk fenomeen in onze vereniging is het  volledig in gebruik nemen van een fantastische en mooie website.

De sportieve successen van onze teams hebben er toe bijgedragen dat het ledenaantal in dit seizoen weer  verder gegroeid is tot ca. 920.

Diverse commissie- en bestuursleden zijn al voorbereidingen gestart voor het 90- jarig jubileum van E.F.C. wat aan het einde van volgend seizoen zal plaatsvinden. De doelstelling voor EFC-1 was om zich te handhaven in de 1^e klasse. Dat zij op een 3^e plaats zijn geëindigd, met zelfs 44 punten( in de 1^e klasse spelen 14 teams) is ver boven de verwachting. Hoofdcoach Ger Demin heeft hierna afscheid genomen van EFC, na 3 prachtige seizoenen. Hij neemt een sabbatical Year.  De prestaties van EFC-1 zijn wel ten koste gegaan van ons 2^e elftal. Zij hebben veel spelers moeten aanleveren aan het 1^e hetgeen helaas tot degradatie uit de reserve hoofdklasse heeft geleid, wel via de nacompetitie. Ook het 3^e elftal presteerde goed en werd 4^e met 35 punten. EFC-8 werd kampioen. Ook de jeugdteam hebben goed gepresteerd. Onze A-1 heeft zich gehandhaafd in de hoofdklasse en dat heeft ook de B-1 gedaan. Het C-1 team heeft een uitzonderlijke prestatie geleverd door in de 3^e divisie(landelijk) op een 4^e plaats te eindigen. De jeugd grossiert vaak in kampioenen, zo ook in dit seizoen. Kampioen zijn geworden B-3; C-2; E -1; E -3; F -2; F -3; F -9.

Het jubileumseizoen 2012-2013 start EFC met hoofdcoach Guillaume van Wilgen aan het hoofd van de selectie. De prestatie van EFC-1 evenaren lijkt een utopie, maar handhaven in de 1^e klasse is wel zijn opdracht. Het ledenaantal in dit seizoen is licht gegroeid tot 925. Het seizoen is begonnen met de opening van onze nieuwe bestuurskamer, voorafgaand aan de competitie ouverture tussen EFC-1 en BVV-1. Dit prachtig nieuwe onderkomen is beschikbaar gesteld door een 10 tal sponsoren die dit als cadeau hebben aangeboden aan  EFC vanwege het 90- jarig jubileum  later in dit seizoen. De oude bestuurskamer is voortaan ingericht als wedstrijdsecretariaat, vanwege het groeiend aantal wedstrijden op de zaterdagen en zondagen. In de ledenvergadering van 15 april 2013 is voorzitter Huub Heusschen, na 15 jaar voorzitter te zijn geweest en een jaar adviseur, afgetreden. Hij is in deze vergadering opgevolgd door Marcel Blox die de voorzittershamer heeft overgenomen. Huub is in deze ledenvergadering benoemd tot Erevoorzitter van EFC, hetgeen niet eerder is voorgekomen in de geschiedenis van EFC. Na gigantisch veel werk van veel vrijwilligers en bestuur is het hoogtepunt van dit seizoen, het 90- jarig jubileum, in het pinksterweekend van 18-19-20 mei 2013 gehouden met een groots opgezet feestprogramma.

Op zaterdag is er een wedstrijd gespeeld tussen EFC-1 en een Kempen selectie. De jaarlijkse feestavond, nu ingebouwd in de jubileumviering op zaterdag is ook super goed geweest. Naast de 4 zilveren KNVB spelden voor Marcel Blox- Theo Intven- Cor Smits- Adrie Versmissen had voorzitter Paul Kools van de KNVB ook nog 2 gouden spelden voor resp. Huub Heusschen en Ad van de Kimmenade  ( nooit eerder uitgereikt bij EFC). Piet van Eijck van NKS-voetbal had een gouden speld voor Wil Beerens( de 1^e NKS speld bij EFC) Hoogtepunt van de receptie is de benoeming van erevoorzitter Huub Heusschen tot  “lid in de orde van Oranje Nassau”. De hierbij behorende versierselen zijn aan hem uitgereikt door burgemeester mevrouw Anja Thijs van de Gemeente Eersel.  De feestavond is opgevrolijkt door tonprater Andy Marcelissen. Uniek in de historie van EFC is  de huldiging van drie leden die 70- jaar lid van EFC zijn, t.w.; Adriaan Bierens- Piet Bierens en Piet van Deurzen. Het jubilerende EFC heeft van en voor haar leden een super cadeau gekregen in de vorm van een nog aan te leggen groot “Pannaveld”. Alles rondom het 90- jarig jubileum is vastgelegd op een Cd-rom die in de kantine te koop is. Zondag 1^e pinksterdag is er een zeskamp voor de jeugd gehouden en dit is herhaald op pinkstermaandag voor de senioren.

Sportief gezien is  dit ook een goed seizoen geweest. EFC-1 is op een 7^e plaats geëindigd in de 1^e klasse. EFC-2 is, na een jaar afwezigheid, weer terug in de reserve hoofdklasse door als 2^e in de reserve 1^e klasse t eindigen, hetgeen recht geeft op promotie. EFC-3 is op een keurige 5^e plaats geëindigd. EFC-9 is kampioen geworden. De jeugd schrijft de volgende kampioenen bij: EFC D-3 ; E -3 ; E -6 ; F – 3; en F -5.